Świątynia Hatszepsut

Projekt świątyni rozpoczął się w ósmym lub dziewiątym roku rządów królowej i został zbudowany z dobrego wapienia. Architekt Senmut nadzorował projekt świątyni. Ten inżynier i jego królowa byli pod wrażeniem projektu grupy grobowej króla Mentuhotepa II i systemu tarasów, więc powtórzyli ten sam pomysł, a Senmut zbudował świątynię na trzech powierzchniach, jedną obok drugiej i nad drugą. Dziedziniec grobla prowadziła do otwartej bramy w murze otaczającym duży dziedziniec. Ten dziedziniec stanowi część pierwszego poziomu świątyni. Posągi - które zaczynają się od Świątyni Doliny i otaczają groblę - kontynuują na pierwszym dziedzińcu świątyni, aż dotrą do dwóch stawów, które poprzedzają wznoszące się zbocze prowadzące do drugiego poziomu świątyni. Każdy basen ma kształt litery T, a dwa baseny są zwrócone do siebie. Dziedziniec miał ogród z palmami i mirrą. Pomysł ogrodu był obecny w grupie Mentuhotepa II. Dziedziniec kończy się od zachodu dwoma rzędami kolumn po obu stronach zbocza, reprezentującymi koniec pierwszego poziomu świątyni. Każdy rząd składa się z 22 kolumn po obu stronach: 11 kolumn po każdej stronie. Kolumny te są ozdobione królewskimi tytułami i imionami królowej, a północny rząd jest ograniczony statuą królowej stojącej w miksturze Ozyrysa, na północnym krańcu. Została ona odrestaurowana, a statua została odnowiona w południowym rzędzie, w kierunku południowego krańca.

Świątynia upamiętniająca królową Hatszepsut znajduje się na północ od kompleksu grobowego króla Mentuhotepnebhebetre, na zachód od miasta Teby lub Luksor, w obszarze zwanym Deir el-Bahari. Obszar ten został nazwany tą nazwą, która jest współczesną arabską nazwą nadaną temu obszarowi w VII wieku n.e. po tym, jak Koptowie używali świątyni królowej Hatszepsut jako klasztoru. Dla nich świątynia ta znajduje się na północy regionu, a północ jest znana jako Bahri, więc nazywano ją Deir el-Bahari w odniesieniu do północnego klasztoru. Wykopaliska w tej grupie rozpoczęły się na początku XX wieku, gdy Naville rozpoczął prace wykopaliskowe w Metropolitan Museum pod przewodnictwem Wenlocka. Misja Metropolitan Museum kierowana przez Wenlocka pracowała nad kolekcją w latach 1911-1931. Świątynia w dolinie: Została zbudowana w pobliżu uprawianej doliny, całkowicie zburzona. Znaleziono tam depozyty mebli, alabastrowych naczyń, grawerowanych bloków kamiennych i grawerowanych form z cegły mułowej. Te zabytki są przechowywane w Metropolitan Museum, Egyptian Museum i British Museum. Podróż do Puntlandu: Wierzę, że podróż królowej Hatszepsut do kraju Punt jest uważana za jedno z najważniejszych wydarzeń, jakie miały miejsce podczas rządów królowej w Egipcie. Była to podróż handlowa, która miała miejsce w ósmym roku jej panowania, a dowiedzieliśmy się z pism, które królowa wymieniła na ścianach swojej świątyni w Deir el-Bahari. Wspomniała na początku tych pism, że to bóg Amon był tym, który zainspirował ją do podjęcia podróży i nakazał jej udać się do kraju Punt, aby przywieźć kadzidło, barwniki i perfumy niezbędne do praktykowania boskich rytuałów. Grobla: rozciągała się od świątyni w dolinie i docierała do dziedzińca rytuałów świątyni. Droga ta była otwarta i niezadaszona. Po obu jej stronach, w równych odległościach, znajdowały się posągi królowej w formie sfinksa. Ta droga obejmowała przystanek na odpoczynek dla łodzi Amona. Astraka z widokiem na ten dom wypoczynkowy została znaleziona w Deir el-Bahri i jest przechowywana w British Museum.

Projekt świątyni rozpoczął się w ósmym lub dziewiątym roku rządów królowej i został zbudowany z dobrego wapienia. Architekt Senmut nadzorował projekt świątyni. Ten inżynier i jego królowa byli pod wrażeniem projektu grupy grobowej króla Mentuhotepa II i systemu tarasów, więc powtórzyli ten sam pomysł, a Senmut zbudował świątynię na trzech powierzchniach, jedną obok drugiej i nad drugą. Dziedziniec grobla prowadziła do otwartej bramy w murze otaczającym duży dziedziniec. Ten dziedziniec stanowi część pierwszego poziomu świątyni. Posągi - które zaczynają się od Świątyni Doliny i otaczają groblę - kontynuują na pierwszym dziedzińcu świątyni, aż dotrą do dwóch stawów, które poprzedzają wznoszące się zbocze prowadzące do drugiego poziomu świątyni. Każdy basen ma kształt litery T, a dwa baseny są zwrócone do siebie. Dziedziniec miał ogród z palmami i mirrą. Pomysł ogrodu był obecny w grupie Mentuhotepa II. Dziedziniec kończy się od zachodu dwoma rzędami kolumn po obu stronach zbocza, reprezentującymi koniec pierwszego poziomu świątyni. Każdy rząd składa się z 22 kolumn po obu stronach: 11 kolumn po każdej stronie. Kolumny te są ozdobione królewskimi tytułami i imionami królowej, a północny rząd jest ograniczony statuą królowej stojącej w miksturze Ozyrysa, na północnym krańcu. Została ona odrestaurowana, a statua została odnowiona w południowym rzędzie, w kierunku południowego krańca.

Drugi poziom świątyni, Zwiedzający dociera do niego przez zbocze, po którym zwiedzający wchodzi z pierwszego poziomu. To zbocze obejmowało schody na środku. Po obu stronach tego zbocza znajduje się balustrada. Jego południowy początek, który prowadzi do drugiego dziedzińca, jest ozdobiony wyglądem kucającego lwa. Jego obecność wyraża ochronę tego poziomu świątyni, ochronę królowej, której tytuły zostały wypisane przed nim. Drugie zbocze obejmuje dziedziniec z mułową cegłą świątynią dla Amenhotepa I i królowej Nefertari. Zniszcz go przez sennmout, gdy zostanie zbudowana Świątynia Królowej. Obejmuje zachodnią część północnej ściany dziedzińca drugiego zbocza. Rząd kolumn składający się z 15 kolumn w jednym rzędzie. Ten rząd obejmuje cztery przedziały. Dziedziniec kończy się od zachodu dwoma rzędami kolumn po obu stronach zbocza, reprezentującymi koniec drugiego poziomu.

Świątynia Hathor, Na drugim poziomie znajduje się południowy baldachim, który składa się z części zbudowanej i drugiej części wyrzeźbionej w skale. Sceny tej budowli przedstawiają związek Hatszepsut i Totmesa III z bogami, na czele z Hathor, a także widoki kultu Senmut.

Mihrab Anubisa, Na północ od północnego baldachimu na drugim poziomie znajduje się mihrab. Składa się z prostokątnej sali, która obejmuje 12 kolumn. Sufit jest ozdobiony niebieskimi i żółtymi gwiazdami i obejmuje dwie nisze zwrócone do siebie. Ściany mihrabu zostały ozdobione scenami Hatszepsut i Totmesa III oraz ich relacjami z bogami, na czele z Anubisem.

Trzeci poziom, Zwiedzający dociera do niego przez rampę, którą zwiedzający wchodzi z drugiego poziomu. Obejmuje ona rampę, a na środku tej rampy znajdują się schody. Po obu stronach rampy znajduje się również poręcz. Początek tej poręczy zdobi rzeźba kobry z sokołem na szczycie, rozkładającym wokół niej skrzydła. Trzeci poziom zawiera dwa rzędy kolumn, każdy rząd składa się z 22 kolumn po obu stronach: 11 kolumn po każdej stronie. Na froncie każdej kolumny zainstalowano posąg królowej Hatszepsut, stojącej w formie Ozyryjczyka. Brama Pamięci, Na środku zachodniej ściany kolumnady znajduje się brama. Brama została wyryta imionami i tytułami królewskimi królowej Hatszepsut, ale została przejęta przez Totmesa III, więc tytuły i imiona obu królów czasami pojawiają się w niej. Są tam epitety żeńskie, ale ludzie Totmesa III nie zadbali o ich zniszczenie. Dziedziniec Kolumn, Dawna brama prowadzi do otwartego dziedzińca z kolumnami, z których większość została zburzona. Jest 18 nisz, w których kiedyś znajdowały się posągi królowej. Rytuały i rytuały Hatszepsut i Totmesa I. Na południe od dziedzińca znajdują się kolumny zawierające obrzędy i rytuały Hatszepsut i Totmesa I.

Świątynia Ra-Hor-Akhty znajduje się na północ od dziedzińca hipostylowego. Jest to ołtarz, do którego wchodzi się po schodach wyznaczonych przez Hatszepsut na ofiary Ra-Hor-Akhty. Jest on wyryty tekstem poświęcenia i dedykacji. Świątynia Ra-Hor-Akhty znajduje się na północ od dziedzińca hipostylowego. Jest to ołtarz, do którego wchodzi się po schodach wyznaczonych przez Hatszepsut na ofiary Ra-Hor-Akhty. Jest on wyryty tekstem poświęcenia i dedykacji.

Druga chata Anubisa, Środek północnej ściany dawnej sali ołtarzowej obejmuje wejście prowadzące do prostokątnej sali rozciągającej się z południa na północ, a w zachodniej ścianie znajduje się wejście prowadzące do innej sali. Budynek reprezentuje drugą chatę Anubisa. Sanktuarium Amona, Na północ od dziedzińca hipostylowego znajduje się budynek prowadzący do prostokątnej sali rozciągającej się z południa na północ, reprezentującej komnatę Amona.

Najświętsze Miejsce, W środku zachodniej ściany dziedzińca hipostylowego znajduje się wejście, które prowadzi do prostokątnej sali wykutej w skale, która obejmuje cztery nisze w ścianach północnej i południowej. Sala obejmuje wejście w ścianie zachodniej, które prowadzi do małej sali, która obejmuje dwie skierowane w stronę nisze, jedną na północy i pozostałe na południu. Została ukończona w epoce Ptolemeuszów. Dodano szopę podtrzymywaną przez cztery kolumny i salę na zachód od Najświętszego Miejsca. Sale Najświętszego Miejsca zostały ozdobione scenami Totmesa II i III, Hatszepsut i ich relacji z bogami.