Świątynia Ramesseum

Właściciel świątyni, syn Setiego I i trzeci król XIX dynastii, rządził przez około 67 lat. Uczeni nie byli zgodni co do liczby jego dzieci, których było blisko stu. Był najsłynniejszym królem starożytnego Egiptu. Jeden z jego posągów został przeniesiony ze świątyni Ptaha w Mit Rahina i umieszczony na placu dworca kolejowego w Kairze. Został nazwany na jego cześć i znany jako Plac Ramzesa. Ulica łącząca Tahrir i Plac Mahatta z Ulicą Ramzesa. Właściciel bitwy pod Kadesz, którą poprowadził w piątym roku swoich rządów przeciwko Hetytom. Właściciel traktatu pokojowego z Hetytami w roku 21. Poślubił swojego syna, króla Hetytów, aby poprzeć traktat. Właściciel największej liczby zabytków i największych posągów. Ustanowił nową stolicę we wschodniej Delcie, gubernatorstwie Sharqia, i nazwał ją Barr Rameses. Właściciel świątyni Abu Simbel i Ramesseum. Obchodził swoje trzydzieste urodziny 14 razy. Zmarł po osiągnięciu wieku 90 lub 91 lat. Jego syn, Merneptah, objął tron po nim.

Miejsce: Świątynia upamiętniająca króla Ramzesa II znajduje się na północ od świątyni Totmesa IV i na południe od świątyni Amenhotepa II, na zachód od Teb lub Luksoru. Nazwa: świątyni. (ghnmt-wast), co oznacza tego, który jest zjednoczony z Wast. Nazwa Mmnunium, oznaczająca miejsce legendarnego etiopskiego Mamnona, i jest nazywana Ramsum, co oznacza miejsce Ramzesa. Odkrycie świątyni przyciągnęło uwagę wyprawy Napoleona w 1798 r. n.e. i udokumentowali to w swojej encyklopedii Opis Egiptu. Świątynia przykuła uwagę Champolliona, a Belzoni odwiedził to miejsce w 1815 r. n.e. i przeniósł część granitowego posągu króla do British Museum, które nazwano Memnonem Młodszym. Została uwierzytelniona przez Lepsiusa w 1844 r. n.e., a wygrawerowana przez Petriego i Coppella w 1899 r. n.e., a następnie przez Cartera i Emila Price'a w latach 1900-1908 n.e. Francuska misja rozpoczęła prace na tym terenie w 1991 r. n.e. i odkryła piece, kuchnie i szkołę do nauczania dzieci. Budowa świątyni. Budowę świątyni rozpoczęto w drugim roku panowania króla Ramzesa II i kontynuowano do 20 roku.

-Projekt świątyni: Pierwszy pylon fasada pylonu jest ozdobiona czterema masztami flagowymi.Pierwszy dziedziniec:Północna strona obejmowała rząd kolumn, na fasadach których znajdowały się ogromne posągi króla w formie ozyryjskiej, z których pozostały dwie podstawy zachodnich posągów. Na zachód od niego znajdują się schody prowadzące do drugiego pylonu. Południowa strona obejmuje rząd kolumn składający się z dwóch rzędów prowadzących do pałacu Ramzesa II. Pierwszy pylon został ozdobiony bitwą pod Kadesz. -Bitwa pod Kadesz:Niektórzy historycy twierdzą, że bitwa miała miejsce w 1288 r. p.n.e., podczas gdy inni sugerują, że miała miejsce w 1274 r. p.n.e. Ramzes II jest uważany za jednego z największych faraonów w historii Egiptu, a w tej bitwie walczył z królem Muwatalim II w „Kadesz”, które znajduje się w pobliżu granicy. Współczesna bitwa syryjsko-libańska, według historyków najstarsza odnotowana bitwa w historii. Pod koniec XIV wieku p.n.e. Egipt stracił swoje ziemie w Syrii, a Ramzes I i Seti I odzyskali ziemie w Kanaanie i Syrii. Wygląda na to, że Hetyci odzyskali kontrolę, gdy Ramzes II został faraonem. Ramzes myślał, że może szybko zdobyć Kadesz bez oporu, dopóki nie wyruszył w stronę miasta. Jego cztery dywizje rozproszyły się, gdy zbliżyły się do Kadesz. Hetyci szybko przejęli inicjatywę i rozpoczęli duży atak rydwanów, niszcząc jedną z egipskich dywizji. Hetyci popełnili wtedy fatalny błąd i zamiast kontynuować atak, zaczęli plądrować ciała swoich martwych wrogów, co dało Ramzesowi kluczowy czas na przegrupowanie. Dwa pozostałe narody połączyły się i rozpoczęły decydujący atak, który zniszczył wszystkie rydwany hetyckie z wyjątkiem kilku. Bitwa trwała do następnego dnia, a obie strony poniosły ciężkie straty. Ramzes ogłosił wielkie zwycięstwo po powrocie do Egiptu, a historycy sugerują obecnie, że bitwa pod Kadesz mogła być remisem. Można ją jednak sklasyfikować jako „zwycięstwo” Egipcjan w tym sensie, że powstrzymali najazdy Hetytów na ziemię egipską. Ramzes II ostatecznie podpisał traktat pokojowy z Hetytami po około 17 latach od bitwy pod Kadesz.

Pałac Ramzesa II: Na południe od pierwszego dziedzińca znajduje się pałac królewski, który jest połączony z dziedzińcem trzema wejściami. Składa się z sali kolumnowej, której dach jest podtrzymywany przez 16 kolumn w czterech rzędach, a następnie sali tronowej. Na południu łączą ją cztery pałace haremowe. -Drugi pylon. Jest ozdobiony od zewnątrz widokiem traktatu z Hetytami, który miał miejsce w 21 roku panowania króla. -Drugi dziedziniec: Jest otoczony dwoma rzędami kolumn papirusowych od północy i południa. Na zachodzie fasada kolumn jest ozdobiona posągami króla w formie Ozyrysa. Na wschodzie znajduje się kolejny rząd kolumn, których fasady są ozdobione posągami króla w formie Ozyrysa. Pozostałe trzy fasady wschodniego rzędu kolumn są ozdobione królem w jego relacjach z bogami składającymi im różne ofiary. Istnieją trzy schody wznoszące się prowadzące do zachodniego baldachimu drugiego dziedzińca, łączące zachodni rząd z drugim dziedzińcem. Wokół środkowych schodów znajdowały się dwie czarne granitowe statuy. Istnieją pozostałości tych statuy, w tym głowa króla z nemesem i koroną. - Sala kolumnowa: Istnieją trzy główne wejścia w zachodniej ścianie drugiego dziedzińca, które prowadzą do Sali Hypostylowej. Ma 48 kolumn w sześciu rzędach. Kolumny dwóch środkowych rzędów mają kapitele z kwiatów papirusu, które są wyższe niż kolumny boczne, a przestrzeń między sufitem środkowej i bocznej kolumny jest wypełniona oknami, aby wpuścić światło. Sufit centralnych kolumn jest ozdobiony scenami ptaka rakhma rozkładającego skrzydła. Sufit i boczne kolumny są ozdobione gwiazdami na niebieskim tle. - Sala astronomiczna: Biblioteka Świątynna) Na środku zachodniej ściany sali kolumnowej znajduje się wejście, które prowadzi do sali, której dach wsparty jest na 8 kolumnach. - Sala następująca po sali astronomicznej: Na środku zachodniej ściany sali astronomicznej znajduje się wejście, które łączy się z tą salą, której sufit wsparty jest na 8 kolumnach. - Sala poprzedzająca Miejsce Najświętsze: Na środku zachodniej ściany wewnętrznej sali znajduje się wejście, które prowadzi do sali podobnej do poprzedniej sali. Zawiera 8 kolumn w dwóch rzędach. - Miejsce Najświętsze: Na środku zachodniej ściany poprzedniej sali znajduje się wejście, które prowadzi do sali zawierającej cztery kolumny w dwóch rzędach. Ta sala reprezentuje Miejsce Najświętsze. - Akcesoria świątynne: Świątynia jest otoczona od strony północnej, południowej i zachodniej korytarzami, magazynami i mieszkaniami dla kapłanów wykonanymi z cegły mułowej ze sklepionymi sufitami. - Świątynia Setiego I Na północ od Sali Hypostylowej znajduje się mała podwójna świątynia, zbudowana przez Setiego I i odnowiona przez jego syna Ramzesa II, włączona do aneksów świątyni. - Mur zewnętrzny: Świątynia i jej aneksy otoczone są murem z cegły mułowej

-Nazwa świątyni. (ghnmt-wast), co oznacza tego, który jest zjednoczony z Wast. Nazwa Mmnunium, oznaczająca miejsce legendarnego etiopskiego Mamnona, i jest nazywana Ramsum, co oznacza miejsce Ramzesa. -Kim jest Memnon? Dwóch dużych gigantów zostało okopanych przez tysiące lat po prawej stronie drogi prowadzącej do Grobowców Umarłych w Dolinie Królów i Królowych i stoją na straży drogi i wszystkich świątyń na zachodzie. Są to „Posąg Memnona” stojący na drodze prowadzącej do świątyń, grobowców i klasztorów na zachód od Luksoru. „Posąg Memnona” jest uważany za wszystko, co pozostało ze świątyni upamiętniającej faraona (Amenhotepa III), a wysokość posągu sięga 21,90 metra. Powodem nadania dwóm posągom nazwy „Memnon” jest zabawna historia, która mówi, że gdy dwa posągi pękły w starożytności, w epoce greckiej, zwłaszcza posąg po lewej stronie, wydobywały się z nich dźwięki, jakby śpiewały smutno z powodu powietrza przechodzącego przez te pęknięcia. Grecy mówili, że te dźwięki były płaczem matki bohatera „Memnona”. ", który został zabity przez Achillesa w wojnach trojańskich, i stąd wzięło się imię Memnon, a z powodu tych dźwięków, dwa posągi były jednymi z najsłynniejszych punktów orientacyjnych w starożytności, a wraz ze wzrostem znaczenia legendy, która była opowiadana wokół tych dwóch posągów, jeden z rzymskich cesarzy postanowił naprawić pęknięcia i to, co w nich pękło. Dwa posągi, około roku 200 n.e., dźwięk ustał na zawsze, zjawisko, które przez długi czas pozostawało powodem napływu gości i podróżników do Egiptu, a faktem pozostaje, że te dwa posągi są królem Amenhotepa III, jednym z królów XVIII dynastii, która jest najpotężniejszą rodziną rządzącą w starożytnej historii Egiptu. Teoria Diodora: Rzymski historyk Diodor był pod wrażeniem, że świątynia była dziełem legendarnego króla Ozymandiasza i że jego grób znajdował się tam.