Świątynia Abydos

Abydos to miasto świętych starożytnych cmentarzy w Egipcie. Jego nazwa jest grecka i pochodzi od starożytnej egipskiej nazwy Ajdu, która w języku koptyjskim brzmi Abot. Jego lokalizacja jest znana dzisiaj jako „Al-Araba Al-Madfauna (pochowany)”. Abydos jest jednym z najważniejszych stanowisk archeologicznych sięgających zarania starożytnej historii Egiptu ze względu na jego święty status religijny i niesamowite dzieła sztuki pozostawione tam przez pierwszych faraonów. Jego historia polityczna i religijna pokrywała się z historią Egiptu we wszystkich jego starożytnych etapach. Abydos znajduje się na dalekim południu Górnego Egiptu na skraju pustyni, na zachód od rzeki Nil w pobliżu miasta Baliana w prowincji Sohag. W starożytności było to jedno z państw ósmego regionu Górnego Egiptu, którego stolicą było miasto Thini. Jest prawdopodobne, że znajduje się ono gdzieś w pobliżu Abydos lub w pobliżu Al-Barba (archeologicznego cmentarzyska) położonego w pobliżu Girgi. Wykopaliska archeologiczne przeprowadzone w XIX wieku w Abydos ujawniły grupę podwójnych pochówków datowanych głównie na królów egipskiej Pierwszej Dynastii i niektórych królów Drugiej Dynastii. Pytania o zasadność tego twierdzenia pojawiły się, gdy w Sakkarze w północnym Egipcie odkryto większe groby i najbogatszą architekturę. Grobowiec w Abydos nosi te same królewskie imiona, co królowie tych dwóch rodzin. Niektórzy archeolodzy uważają, że królowie Pierwszej i Drugiej Dynastii byli powiązani z wyżej wymienionym miastem Theni i że zbudowali swoje prawdziwe grobowce w Sakkarze i ustanowili dla nich świątynie w Abydos ze względu na jego świętość dla nich i ponieważ są z nim powiązani. Nie zaprzecza to, że niektórzy faraonowie z Drugiej Dynastii zostali tam pochowani, ponieważ na północno-zachodnim krańcu obszaru pochówku znajduje się dla nich wysoki ceglany grób. Bóg Khenti-Amentiu, wódz ludu Zachodu, jest uważany za boga-opiekuna miasta pogrzebowego Abydos w Starym Królestwie. Przedstawiano go w postaci szakala, a jego kult stopniowo przeniósł się z czasów Piątej Dynastii na boga Ozyrysa, którego kult zajmował najwyższe miejsce w starożytnej religii egipskiej. Z legendy o Ozyrysie wiadomo, że został zabity, a jego ciało pocięto na kawałki, które rozrzucono w różnych miejscach w Egipcie, a wiele obszarów z nich rościło sobie prawo do przechowywania części tego ciała. Jeśli chodzi o Abydos, miało ono zaszczyt przechowywania głowy Ozyrysa, a przekonanie było mocno ugruntowane, że grób króla Dajra, jednego z królów Pierwszej Dynastii, był tym, w którym pochowano tę głowę.

Słynny faraon Seti I jest uważany za jednego z największych i najsłynniejszych faraonów-wojowników w epoce Nowego Państwa i XIX dynastii. Znany był jako „mn-maat ra”. Jest synem króla Ramzesa I i królowej Sat-Ra. Jego ojciec, Ramzes I, który założył XIX dynastię, rządził przez dwa lata. Tylko ze względu na podeszły wiek w momencie wstąpienia na tron, Seti I zastąpił go na tronie Egiptu. Nie ma wątpliwości, że historia zachowa dla „Siti I” najpiękniejsze wspomnienia, ponieważ udało mu się przywrócić prawie połowę egipskiego imperium w Azji, a także zabezpieczyć szlaki transportowe między swoim krajem a „Palestyną” i usunąć niebezpieczeństwo, które zagrażało krajowi. Grecy nazywali go Setosis, a egipski historyk Manethon błędnie uważał króla Septiego I za założyciela XIX dynastii. Nazywał go Seti, co oznacza spokrewniony z Setem, co wskazuje, że został oddany bogu Setowi. Król Ramzes II jest uważany za najsłynniejszego króla współczesnego państwa. Zastąpił swojego ojca, króla Setiego I, i został królem w wieku od dwudziestu pięciu do trzydziestu lat. Cieszył się długim panowaniem trwającym około sześćdziesięciu siedmiu lat, a także pozostawił po sobie ogromną liczbę zabytków i inskrypcji. Król Ramzes II miał wiele królowych i spłodził około stu dzieci, podczas gdy jego główną żoną była wielka królowa (Nefertari), dla której zbudował świątynię w pobliżu swojej świątyni (Abu Simbel) w Nubii. Król Ramzes II był uważany za jednego z największych wojowników Egiptu. Zapisał wydarzenia bitwy pod Kadesz - która miała miejsce w piątym roku jego panowania przeciwko Królestwu Hetytów - na wielu pomnikach. Chociaż rzeczywisty wynik bitwy był remisem po obu stronach, król był niezwykle dumny ze swojej osobistej odwagi i sprawności militarnej, chwaląc się, że w pojedynkę uratował Egipt przed losem miażdżącej porażki. Kontynuował potyczki z Hetytami przez wiele lat, ale ostatecznie podpisał traktat pokojowy - pierwszy w historii - z ich królem i poślubił jego córkę, aby dokończyć sojusz, który ustanowił. Grób ambasadora, który dostarczył traktat pokojowy, został znaleziony w Sakkarze. Król Ramzes II zbudował świątynie w całym Egipcie i Nubii. Król Ramzes II został pierwotnie pochowany w grobowcu (KV17), ale jego ciało przeniesiono do skrytki w Deir el-Bahari; Aby chronić je przed grabieżą.

Wprowadzenie Jedno z najważniejszych centrów kulturalnych w historii starożytnego Egiptu, mimo upływu ponad 33 wieków, wciąż pozostaje świadectwem życia w starożytnym Egipcie, tak jak było świadkiem historii wiecznej miłości Izydy i Ozyrysa. Otrzymał wiele tytułów, z których najsłynniejszy to „ta-wr”, co oznacza wielką ziemię. „ Świątynia Abydos, starożytna egipska świątynia archeologiczna, najsłynniejsza świątynia Sohag, położona w wiosce Al-Araba Al-Madfauna Świątynia Abydos ” jest jedną z najważniejszych starożytnych świątyń egipskich. Jej unikalny układ architektoniczny, piękno rzeźb, wspaniałość kolorów, a także rzadkie rysunki na ścianach sprawiły, że zyskała szczególne znaczenie historyczne, a słowo Abydos jest obecną nazwą stolicy prowincji Górnego Egiptu w epoce faraonów. Ta grecka nazwa pochodzi od jednego ze starożytnych hieroglificznych imion, czyli „Abbjo”, które było ośrodkiem kultu boga „Khenty-Amentiu”, zanim stało się głównym ośrodkiem kultu „Ozyrysa” i jest jednym z najbogatszych stanowisk archeologicznych w Egipcie. Król Seti I rozpoczął budowę świątyni pod koniec lat osiemdziesiątych XIV wieku, a jej budowę i inskrypcje ukończył jego syn, król Ramzes II, jeden z królów XIX dynastii. Miasto Abydos znajduje się w Górnym Egipcie, na zachód od prowincji Sohag, i jest około 70 kilometrów od centrum prowincji i od miasta Al-Balina.12 kilometrów, a obszar ten nazwano Al-Araba Al-Madfauna (zakopany), ponieważ był zakopany pod piaskiem, i być może to był powód, dla którego nadal zachował swój projekt i efekty, a do dziś piasek pokrywa zdecydowaną większość jego efektów, które nie zostały jeszcze wydobyte ani odkryte. Jeśli chodzi o samą świątynię, znajduje się ona siedem kilometrów od Nilu, na południe od obszaru Abydos. W starożytności pielgrzymi docierali do niej za pomocą kanału rozciągającego się od Nilu w okolice samej świątyni. Na fasadzie świątyni znajduje się tekst dedykacji, który potwierdza, że świątynię rozpoczął król Seti I, a jej budowę ukończył król Ramzes II. Miasto słynie od zarania dziejów ze swojego świętego statusu religijnego, jako główny ośrodek kultu boga Ozyrysa, boga zmartwychwstania i rozliczenia w życiu pozagrobowym. Starożytni Egipcjanie odbywali pielgrzymki do niego, aby wołać o strażnika życia wiecznego. Dlatego król Seti I, który był nazywany pierwszym kapłanem boga Seta, nie mógł zmusić Egipcjan do czczenia boga Seta, ponieważ był on znienawidzony przez wszystkich Egipcjan. Król był jednak zmuszony nieco zmienić jego imię, więc dodał do niego imię boga Ptaha. Tak więc jego imię stało się „Seti Merneptah”, co oznaczało Seti ukochany przez Ptaha, i wyrył je na ścianach świątyni imieniem Ozyrys.

Bitwa pod Kadesz (pierwszy traktat pokojowy w historii): Niektórzy historycy twierdzą, że bitwa miała miejsce w 1288 r. p.n.e., podczas gdy inni sugerują, że miała miejsce w 1274 r. p.n.e. Ramzes II jest uważany za jednego z największych faraonów w historii Egiptu, a w tej bitwie walczył z królem Muwatalim II w „Kadesz”, które znajduje się w pobliżu granicy. Współczesny syryjski, libański, a według historyków jest to najstarsza odnotowana bitwa w historii. Pod koniec XIV wieku p.n.e. Egipt stracił swoje ziemie w Syrii, a Ramzes I i Seti I mogli odzyskać ziemie w Kanaanie i Syrii. Wygląda na to, że Hetyci odzyskali kontrolę, gdy Ramzes II został faraonem. Ramzes myślał, że może szybko zdobyć Kadesz bez oporu, dopóki nie wyruszył w kierunku miasta. Jego cztery dywizje rozproszyły się, gdy zbliżały się do Kadesz. Hetyci szybko przejęli inicjatywę i rozpoczęli duży atak rydwanów, niszcząc jedną z egipskich dywizji. Hetyci popełnili wtedy fatalny błąd i zamiast kontynuować atak, zaczęli plądrować ciała swoich martwych wrogów, co dało Ramzesowi kluczowy czas na przegrupowanie sił. Dwa pozostałe narody połączyły się i rozpoczęły decydujący atak, który zniszczył wszystkie rydwany hetyckie, z wyjątkiem kilku. Bitwa trwała do następnego dnia, a obie strony poniosły ciężkie straty. Ramzes ogłosił wielkie zwycięstwo po powrocie do Egiptu, a historycy sugerują obecnie, że bitwa pod Kadesz mogła być remisowa. Można ją jednak sklasyfikować jako „zwycięstwo” Egipcjan w tym sensie, że powstrzymali najazdy Hetytów na ziemię egipską. Ramzes II ostatecznie podpisał traktat pokojowy z Hetytami po Około 17 latach po bitwie pod Kadesz

Elementy architektoniczne świątyni Większość świątyni została zbudowana z białego wapienia, a jej kolumny są wykonane z piaskowca, w kształcie litery ''L'' w przeciwieństwie do świątyń faraońskich, które są przyzwyczajone do prostokątnego projektu, świątynia zaczyna się od dwóch przestronnych dziedzińców, na końcu których znajdują się schody, które docierają do dwóch sal kolumn, z których pierwsza ma 171 stóp długości i 36 stóp szerokości. Obejmuje 24 kolumny, w kształcie wiązek papirusu, a ich kapitele mają kształt nieotwartego kwiatu. Kolumny te są ułożone w dwóch rzędach, każdy rząd po 12 kolumn, na których są wygrawerowane sceny z różnych aspektów życia Ramzesa II. Jedna scena przedstawia Chnuma, boga stworzenia i wody, a druga scena pokazuje Ramzesa II, patronowanego przez Hathor i Izydę, a inna scena z ceremonii oczyszczenia króla, kolumny te tworzą korytarze prowadzące do innej sali.

Jeśli chodzi o drugą salę, obejmuje ona 36 kolumn ułożonych w trzech rzędach, każdy rząd również 12 kolumn. Kolumny pierwszych dwóch rzędów wzięły te same wszystkie liście papirusu z ich koronami, które składają się z kwiatów. Jeśli chodzi o trzeci rząd, są to kolumny w formie pni drzew i należy zauważyć, że podłoga trzeciego rzędu jest nieco wysoka w sposób, który sprawia, że wygląda jak pochyłe podejście, z wyjątkiem początku jednego z dwóch stopni przed centralnym korytarzem utworzonym przez rzędy kolumn, a kolumny we wszystkich starożytnych świątyniach egipskich są zwykle skracane, ponieważ poziom sufitu świątyni jest niski, ale w świątyni w Abydos kolumny są skrócone, ponieważ ziemia podnosi się naturalnie, im bliżej jesteśmy nisz.

Napisy i siedem sal modlitewnych Napisy zdobiące kolumny tej sali pochodzą z epoki Setiego I i są jedną z najpiękniejszych rzeczy stworzonych przez starożytny egipski model, zwłaszcza że bogowie przedstawieni z ludzkimi głowami zostali wyryci w tej samej pozycji bocznej, w której wyryto posąg króla Setiego I. Druga sala kończy się 7 salami modlitewnymi, zaczynając od Po prawej stronie znajduje się nisza Hora, po której następuje nisza Izydy, następnie Ozyrysa, Amona, Hor-achti, co oznacza przywódcę bogów, i Ptaha, a ostatnia sala po lewej stronie to nisza Setiego I. Należy zauważyć, że za niszami nie znajdowały się drzwi, z wyjątkiem niszy Ozyrysa, która miała drzwi prowadzące do sali z kolumnami. Tło przedstawiające trójcę bogów Ozyrysa, Izydę i Horusa. Na końcu lewej ściany drugiej sali hipostylowej znajdują się dwie bramy, z których jedna prowadzi do sali składającej się z trzech sal poświęconych bogom Nefertumowi i Ptah-Sokerowi. Druga brama prowadzi do trzech wejść. Pierwsze kończy się długim korytarzem, na końcu którego znajdują się długie schody, które docierają do wąskiego bocznego wyjścia prowadzącego do sufitu i drugiego wejścia. Trzecia kończy się pięcioma salami zawierającymi listę królów Abydos od pierwszej do XIX dynastii, a ich liczba sięga 76 królów, zaczynając od króla Menesa, zjednoczyciela dwóch krajów, aż do króla Setiego I, chociaż należy zauważyć, że imię królowej Hatszepsut i imiona królów epoki reform religijnych, czyli Echnatona i jego synów, nie zostały w niej zapisane.

Lista z Abydos Lista królów Egiptu stworzona przez króla Setiego I z XIX dynastii (około 1300 r. p.n.e.) wyryta na ścianach jego świątyni w Abydos. Lista zawiera imiona 75 faraonów, którzy rządzili Egiptem przed Setim I, zaczynając od Pierwszej Dynastii Egipskiej, a zaczynając od króla Menesa, który zjednoczył kraje morskie i plemienne, a lista kończy się na Setim I. Lista nie wymienia niektórych imion królów, którzy rządzili Egiptem w Pierwszym Okresie Przejściowym, a także brakuje imion królów Drugiego Okresu Przejściowego. W Abydos znajdują się dwie listy z imionami faraonów, którzy rządzili Egiptem od Pierwszej Dynastii. Jedna została stworzona przez króla Setiego I z XIX dynastii i znajduje się w jego świątyni w Abydos. Druga została ustanowiona przez Ramzesa II i również znajdowała się w Abydos. Ponadto historię faraonów znamy z innych list, takich jak Kamień z Palermo, Lista Królów z Karnaku, Lista Królów z Sakkary i Lista Królów z Abydos (Ramzes II), a także z Papirusu Turyńskiego. Listy te są uważane za najważniejsze źródła wiedzy o sukcesji władców Egiptu w epoce faraonów. Lista przedstawiona tutaj jest listą stworzoną przez Setiego I. Seti I zbudował świątynię w Abydos, a do sali królewskiej prowadzi długi korytarz. Król w tym czasie nakazał wygrawerować na kartuszach imiona królów Egiptu, którzy panowali przed nim. Po lewej stronie tej listy widnieje faraon Seti I stojący ze swoim młodym synem Ramzesem (który później został Ramzesem II) przed sobą, utożsamiając go z imionami królów, którzy rządzili Egiptem przed nimi. Kartusze zawierają imiona znanych królów Egiptu z czasów Setiego I, w liczbie 76 królów, począwszy od króla Menesa do króla Setiego I, nie wspominając imion władców, którzy rządzili Egiptem w dwóch okresach przejściowych, oraz imiona pięciu z XVIII dynastii, o których nie wspomniano z powodów politycznych lub religijnych. Są to: królowa Hatszepsut, która doszła do władzy przed młodym jeszcze Totmesem III, a jej imię zostało później zdrapane ze ścian świątyń w starożytności. Król Echnaton, który zastąpił wielość egipskich bogów kultem jednego boga, Atona, reprezentowanego przez słońce. Oprócz Echnatona lista nie wymienia jego następców, którzy nadal czcili Atona: Król Ankh-khebru-ra (semench-kare), Król Tutanchamon, rządził jako chłopiec tylko przez krótki czas. Jest najbardziej znany, ponieważ jego grób został odkryty w 1922 r. w stanie prawie nienaruszonym i pełnym skarbów Tutanchamon , który był przed nim „Tutanchatonem”, Król Aj drugi. Chartusze faraonów są rozmieszczone na ścianie świątyni w dwóch poziomych szeregach. Lista zaczyna się od lewej w górnym rzędzie, zaczynając od założyciela pierwszej dynastii egipskiej, Miny. Chartusz zawiera jeden z tytułów królewskich, „pięć”, ponieważ każdy król miał pięć tytułów: tytuły królewskie, które były mu przypisywane po wstąpieniu na tron, oraz imię, które miał przy narodzinach. Jednak pięć tytułów nie było przestrzeganych od czasów Pierwszej Dynastii, ale rozwijało się z czasem, a tytuł, który przyjmował po wstąpieniu na tron, często zawierał krótkie zdanie o bogu słońca Ra. Takie jak Sahure (co oznacza „blisko Ra”), Rameses lub Rameses, co oznacza dziecko Ra. Inni wybierali inne słowo w swoich tytułach, takie jak Thutmose, które szczegółowo brzmi „Thoth Messis”, co oznacza syna Thota.

Ozyrys i jego związek z bogiem Ozyrysem. Jest to mała świątynia, jeśli chodzi o jej wygląd zewnętrzny, a z jej nazwy jasno wynika, że została zbudowana na cześć boga Ozyrysa. Została odkryta w 1926 roku przez angielskich archeologów Margaret Murray i Flindersa Petrie, jako część ekspedycji kierowanej przez znanego holenderskiego archeologa Henry'ego Frankfurta. Ci, którzy odwiedzają świątynię dzisiaj, zobaczą, że nie ma ona dachu, podczas gdy pierwotnie była całkowicie zadaszona i otoczona rzędami drzew. Wejście znajdowało się od zachodniej strony obiektu. Stamtąd długi korytarz w dół prowadzi na wschodnią stronę do prostokątnego pomieszczenia z wąskim pomieszczeniem za nim. Być może najważniejszą rzeczą w tej świątyni są malowidła umieszczone na ścianach korytarza, przedstawiające Księgę Jaskiń po północno-wschodniej stronie i Księgę Umarłych na przeciwległej ścianie. Czy Ozyrys jest grobowcem legendarnego egipskiego boga Ozyrysa i dlatego był uważany za miejsce pielgrzymkowe dla starożytnych Egipcjan? Ozyrys jest uważany za egipskiego boga zmartwychwstania i rozrachunku, a także jest głową sądu zmarłych. Według starożytnego egipskiego mitu Ozyrys był bratem Izydy, Neftydy i Seta. Poślubił Izydę, a ich ojcami byli Geb, bóg ziemi i Nut, bogini nieba. Według egipskiego mitu Ozyrys został zabity przez swojego złego brata Seta, który stał się symbolem zła w historii starożytnego narodu egipskiego. Ale w jaki sposób Set zabił dobrego Ozyrysa? Według opowieści Set zorganizował uroczystość, podczas której wystawił cudowną trumnę, a obecni spali w niej, ale nie nadawała się ona dla nikogo oprócz jego brata Ozyrysa. Set zamknął nad nim trumnę, odciął jej części, wrzucił ją do Nilu i rozrzucił w różnych częściach kraju. Izyda, jego żona, dużo nad nim płakała, a następnie rozpoczęła podróż w poszukiwaniu jego szczątków. Gdziekolwiek znalazła jego część, Egipcjanie budowali świątynie, z których najsłynniejszą była Świątynia Abydos, starożytna egipska świątynia archeologiczna, najsłynniejsza świątynia Sohag, położona w wiosce Al-Araba Al-Madfauna Świątynia Abydos , pochodząca z tego incydentu, gdzie znalazła głowę Ozyrysa. W świątyni Setiego I, ojca słynnego Ramzesa II, znajdującej się w pobliżu Ozyrysa, przedstawienia ścienne wyjaśniają, co Izyda zrobiła, składając ciało Ozyrysa. Połączyła części, tworząc pierwszą mumię, i użyła swoich magicznych zaklęć, aby przywrócić Ozyrysa do życia, a tak Ozyrys rozpoczął swoją podróż po świecie. Drugi, aby zostać królem umarłych, a przed śmiercią Ozyrysa, Izyda urodziła ich syna Horusa, który dorósł i pokonał swojego złego wuja Seta, i pomścił śmierć ojca.

Wpływ chrześcijaństwa na świątynię W epoce chrześcijańskiej kościół był z pewnością miejscem kultu. Ale w okresie poprzedzającym, gdy chrześcijanie cierpieli z powodu prześladowań ze strony Rzymian, szukali schronienia na pustyni i mieszkali w starożytnych świątyniach faraonów. Często pozostawiali graffiti na ścianach; Obok starożytnych pism. Pozostałości chrześcijańskiego kultu pojawiają się w świątyniach w Karnaku, Edfu i Abydos. Chrześcijanie mieszkali w nim po tym, jak Rzymianie ich prześladowali Większość świątyni była pokryta i wypełniona piaskiem, a chrześcijanie używali jej jako kwatery mieszkalnej w okresie rzymskich prześladowań. To, co znaleziono w zaciemnieniu dachu świątyni, to skutki codziennego życia, w tym gotowania i innych rzeczy. Odkryto 14 cmentarzy „Miasta Robotników” Zawiera również pomieszczenia na święte łodzie i ceremonie religijne dla kapłanów nadzorujących wnętrze świątyni. Za świątynią odkryto 14 grobowców, które są grobowcami robotników, „miasta robotników”, którzy zbudowali grobowce królów Drugiej i Pierwszej Dynastii, datowane na 3300 r. p.n.e. W tym rejonie pracuje wiele misji zagranicznych, które próbują przeszukać. O wielu miejscach, które nie zostały odkryte.

Najświętsze z Najświętszych Pierwsza świątynia Setiego wyróżnia się spośród innych świątyń obecnością siedmiu świątyń, które stanowią Najświętsze z Najświętszych, i są one ułożone z północy na południe. Pierwsze trzy należą do Trójcy Abydos i zaczynają się od świątyni Hora, następnie Izydy, a następnie Ozyrysa. Następnie jest świątynia boga Amona - Ra, króla bogów, a następnie świątynia Hora - siostry boga słońca w mieście Heliopolis. Następna jest świątynia Ptaha, władcy Memfis, a ta trójka to główni władcy kraju w starożytnym Egipcie. Następnie znajduje się świątynia Setiego na południowym krańcu. Każda budowla wyróżniała się sklepionym sufitem w kolorze niebieskim jak niebo i ozdobionym planetami i gwiazdami. Na końcu każdej budowli, z wyjątkiem budowli Ozyrysa, znajdowały się wyimaginowane drzwi zamykane na zasuwkę, a na górze każdych drzwi znajdował się napis wyglądający jak maty zwinięte w kształt kurtyny. Ściana oddzielająca każdą budowlę od drugiej zawiera również wnękę do składania ofiar. Budowle są pozbawione drzwi z drewna cedrowego pokrytych złotą folią, a wewnątrz każdej budowli umieszczono model złotej łodzi. Etapy codziennych rytuałów służby były przedstawione na ścianach świątyń, z wyjątkiem świątyni Seti. Grupa Osir Świątynia Ozyrysa zawiera tylny korytarz prowadzący do Wielkiej Sali Ozyrysa, która zawiera trzy świątynie Triady Abydos po stronie północnej, a po stronie południowej Małą Salę Ozyrysa, która również zawiera trzy świątynie, których napisy zostały utracone. Wielka Sala Ozyrysa Jest to sala zawierająca dwa rzędy kolumn, każdy rząd ma pięć kolumn Wielka Sala Ozyrysa Jest to sala zawierająca dwa rzędy kolumn, każdy rząd ma pięć kolumn Najważniejsze widoki Wielkiej Sali Ozyrysa: - Ściana wschodnia: Seti składa ofiary bogom świątyni, ofiarowując wodę oczyszczającą Hurowi, chleb Ozyrysowi i kwiaty Gebowi i Nut. Na południowym krańcu wschodniej ściany znajduje się widok żyjącego króla Setiego oddającego cześć zmarłemu królowi Setiemu. Ściana zachodnia: Historia zmartwychwstania Ozyrysa i scena wzniesienia filaru, symbolu Ozyrysa. Mała Sala Ozyrysa: Zawiera 4 kolumny. Górna część tej sali została zburzona i ponownie odrestaurowana. Wschód i zachód mają pięć otworów przeznaczonych do umieszczania posągów, a przed nimi znajduje się kamienny stół, na którym składano ofiary. Na południowej ścianie znajdują się trzy świątynie, których większość widoków została utracona.

Magazyny świątyni Znajduje się na wschód i zachód od sali recepcyjnej. Składa się z 20 prostokątnych magazynów rozmieszczonych po dwóch stronach. Zbudowany jest z cegły mułowej i pomalowany białą zaprawą murarską. Ma sklepienia w kształcie kopuły, a podłogi wyłożone są płytkami z mułu. Wszystkie wejścia wybrukowane są wapieniem. W późnej epoce był ponownie wykorzystywany jako miejsce pochówku zwierząt świętych. Naukowiec Paris, najprawdopodobniej w latach 1926–1929 n.e., odrestaurował świątynię i wykonał sufity w częściach sal i kapliczek świątyni (renowacja architektoniczna), a także ukończył kamienne ściany na pierwszym i drugim dziedzińcu. Oto kilka rzadkich migawek z prac restauracyjnych.

Czy naprawdę przedstawiono samoloty i okręt podwodny? Czy też coś bardziej przyziemnego? Co widzisz? Te hieroglify z pewnością nie przedstawiają żadnej nowoczesnej technologii (trudno byłoby sobie wyobrazić nowocześnie wyglądające helikoptery w starożytnym Egipcie). Zamiast tego rysunki to nic więcej niż zwykłe egipskie hieroglify, takie jak ręka lub kosz. Na przykład helikopter składa się z dwóch przedramion, które niosą coś w rodzaju stołu. Dolna część okrętu podwodnego to kosz hieroglifów. Kosz jest – ponownie – trzymany przez przedramię. Jeśli spojrzysz na zwykłe egipskie hieroglify i porównasz je z tymi rysunkami, zobaczysz, że to nic szczególnego, tylko błędnie zinterpretowane konstelacje hieroglifów. Nie wiem, co te symbole przedstawiają, ale mogę z całą pewnością powiedzieć, że nie są niczym niezwykłym.